محمد تقی دستورانی،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
امروزه کمبود آب خصوصاً در مناطق خشک و نیمه خشک معضل بزرگی به شمار می‌رود که اکثر فعالیت‌های عمرانی از جمله توسعه فضای سبز را با مشکل مواجه می‌نماید. البته بشر از آخرین فن‌آوری‌های موجود علمی و عملی برای حل این مشکل کمک می‌گیرد. استفاده بهینه از منابع آبی موجود و نیز تلاش در جهت دستیابی به منابع آبی جدید دو راه حل عمده برای رفع نسبی این مشکل بشمار می‌روند. برنامه‌ریزی جهت جمع‌آوری آب باران خصوصاً از سطوح آماده شهری و برون شهری (پشت‌بام‌ها، سطوح عایق کارخانجات و انبارها، باند فرودگاه‌ها، سطح معابر، خیابان-ها و جاده‌ها و...) روشی است که در بسیاری از مناطق کشور می‌تواند منبع آب پایدار و مناسب را جهت توسعه فضای سبز ایجاد نماید. در این مقاله ویژگی‌ها و چهارچوب کلی استفاده از سطح جاده‌ها و بزرگراه‌ها جهت ایجاد فضای سبز در مناطق خشک و نیمه خشک جهت تأمین آب به منظور توسعه فضای سبز اطراف جاده‌ها مورد بررسی قرار گرفته و علاوه بر برآورد مقادیر آب قابل جمع‌آوری به مزایای اجرای این روش در ایران پرداخته شده است.
