شاخص بارش استاندارد شده (SPI) مرسومترین شاخص پایش خشکسالی است. محاسبه این شاخص به طور معمول بر اساس برازش توزیع گاما بر روی اطلاعات بارش انجام می‌شود؛ اما مطالعات نشان داده‌اند که برای پایش دقیق‌تر خشکسالی باید توزیع بهینه بارش در هر ماه تعیین گردد. از طرف دیگر در سری‌های زمانی ناایستای بارش، امکان تعیین صحیح پارامترهای توزیع‌های احتمالاتی وجود ندارد. از این رو در سال‌های اخیر شاخص ناپارامتری SPI معرفی شده که در آن یک توزیع احتمال تجربی، جایگزین توزیع پارامتری گردیده است. با این وجود در مطالعات داخلی هم چنان توجه کافی به استفاده از شاخصهای ناپارامتری خشکسالی نشده است. از این‌رو در این مقاله کارایی شاخص ناپارامتری SPI در پایش خشکسالی حوضه گرگانرود بین سال‌های آبی ۱۳۵۲- ۱۳۵۱ تا ۱۳۸۶- ۱۳۸۵ ارزیابی و نتایج آن با شاخص پارامتری SPI مقایسه شد. همچنین بسته نرم افزاری SDAT برای محاسبه شاخصهای ناپارامتری خشکسالی معرفی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که دو سری زمانی حاصل از رویکرد پارامتری بر اساس بهترین توزیع احتمالاتی و رویکرد ناپارامتری به خوبی بر هم منطبق هستند به نحوی که ضریب همبستگی بین دو سری زمانی برابر یک بوده و وقایع خشکسالی را به صورت همزمان شناسایی کردهاند. بر اساس شاخص SPI۱۲ در هر دو رویکرد پارامتری و ناپارامتری طولانی‌ترین خشکسالی در حوضه بین بهمن ۱۳۶۱ تا اسفند ۱۳۶۲ به مدت ۱۴ ماه رخ داده است که در این دوره، حوضه درگیر یک خشکسالی شدید بوده است.
