ایجاد و گسترش پوشش گیاهی، به ویژه درختان و درختچهها، در کنار جادهها، تلاشی برای هماهنگی عملیات سازهای و محیطزیست است. پوشش گیاهی نه تنها صدای رفت و آمد را کاهش میدهد، بلکه چشماندازی زیبا از مسیر برای مسافران فراهم میکند. محدودیت اصلی این برنامه، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، تامین حداقل آب مورد نیاز گیاهان در دوره خشکی برای ادامه زندگی است. اگر چه در این مناطق سطح غیر قابل نفوذ آسفالته جادهها حجم قابل توجهی رواناب تولید میکند، بهرهبرداری از سیلاب آبراهههای متعدد که جادهها را قطع میکنند نیز فرصتی فراهم میسازد تا نه تنها زیانهای سیل کاهش یافته و آمد و رفت مختل نشود، بلکه سبب سرسبزی کنار جاده گردد. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد درختان اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis Dehnh) کاشته شده در کنار جاده است. درختانی که در 2 اسفند سال 1364 به وسیله دانش آموزان مدرسه ابتدایی رحیمآباد در کنار جاده نصیرآباد-رحیمآباد (دشت گربایگان) کاشته شد و فقط با سیلاب آبیاری شدند. پس از انتخاب تصادفی 90 درخت، شاخصهای کمی و کیفی آنها به مدت 4 سال اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که افزون بر زندهمانی 100%، رویش قطری و طولی درختانی که با سیل آبیاری شدهاند نسبت به آنهایی که سیل دریافت نکردهاند در این منطقه بیابانی، قابل توجه است. بنابراین، افزون بر حفظ راه در برابر سیل، با تامین نیاز آبی درختان، چشماندازی زیبا خلق شده است. سامانهی گردآوری آب باران، راهکاری پایدار و سازگار با محیطزیست برای ایجاد و گسترش پوشش گیاهی در کنار راهها است.
Mesbah S H, NeghdarSabar M R. Evaluation of the Possibility of Flood-Irrigated Roadside Planting: the Case of Nasir Abad- Rahim Abad Road. Journal of Rainwater Catchment Systems 2016; 4 (1) :47-52 URL: http://jircsa.ir/article-1-170-fa.html
مصباح سید حمید، نگهدارصابر محمدرضا. ارزیابی امکان درختکاری در کنار راهها با آبیاری سیلابی مطالعه موردی: راه نصیرآباد-رحیمآباد. سامانههاي سطوح آبگير باران. 1395; 4 (1) :47-52
تکمیل و ارسال فرم تعارض منافع نویسنده گرامی ، پس از ارسال مقاله ، جهت دریافت فرم، لطفا بر روی کلمه فرم تعارض منافع کلیک نمایید و پس از تکمیل، در فایل های پیوست مقاله قرار دهید.