رویکردهای جدید مدیریت رواناب مناطق شهری، در تلاش است تا حجم و دبی اوج بارشها و همچنین میزان مواد آلاینده مناطق شهری را به‌اندازه‌ای کاهش دهد که یادآور روانابهای حاصل از بارش در دهههای قبل از توسعه شهری باشد. نرمافزار SWMM، یکی از بهترین مدلها برای کمک در این زمینه است و با استفاده از آن میتوان اثرات استفاده از روشهای استحصال آب را در حجم رواناب خروجی، دبی پیک و درنتیجه کاهش آب‌گرفتگی معابر بررسی نمود. شبیهسازی شبکه زهکشی شمال شهر بیرجند نشان داد که شبکه فاضلاب شهر بیرجند کارایی لازم برای عبور سیلاب با دوره بازگشتهای مختلف را نداشته و در قسمتهای مختلفی دچار آب‌گرفتگی میشود. در صورت عدم رفع مشکل از سوی سازمانهای مربوطه، در آینده نه‌چندان دور انتظار وقوع سیل در سطح وسیع و درنتیجه ایجاد خسارتهای جبرانناپذیر و غیرقابل‌انکار در منطقه میرود. به اینمنظور، استفاده از دو روش حوضچههای نگهدارنده و جمعآوری آب پشتبامها که نسبت به مابقی روشهای استحصال آب، با هزینه کمتری قابل‌استفاده هستند؛ در این مطالعه موردبررسی قرار گرفت. با توجه به اینکه استفاده از سیستمهای استحصال آب در کل حوزه آبخیز، از لحاظ صرفه اقتصادی غیرقابل اجرا و توجیه است؛ در بیشتر مطالعات انجام‌شده از این سیستم فقط در بخشی از حوزه آبخیز استفاده میشود. نتیجه آنکه با اعمال روشهای استحصال آب باران در حوزه آبخیز شهری بیرجند میتوان شاهد کاهش 80 درصدی حجم رواناب شهر بیرجند بود. از سوی دیگر استفاده از حوضچههای نگهدارنده در فضای سبز این شهر میتواند به آبیاری فضای سبز کمک نموده و علاوه بر صرفهجویی در مصارف آب شهری، در کاهش دبی اوج سیلاب نیز مؤثر باشد.
