روند بارندگی در ایران حاکی از آن است که این کشور به سوی خشکسالی پیش میرود و میبایست برنامهریزیها و تدابیر در مدیریت منابع آب بر این اساس پیریزی شود. مناطق خشک دارای امکانات بالقوه کشاورزی هستند که مورد استفاده کامل قرار نگرفتهاند و میتوان با روشهای خاص که برای این مناطق مناسب هستند از این امکانات بالقوه به بهترین نحو استفاده کرد. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی مدیریت سیلاب در آبخوانداری تسوج در حوضه آبریز دریاچه اورمیه میباشد. برای انجام این تحقیق دادههای هواشناسی و هیدرومتری جمعآوری گردیده و دادههای جمعآوری شده جهت پردازشهای بعدی در محیط Excel و SPSS سازماندهی شدند. بر اساس نتایج حاصل، با توجه به آمار دبی ماهانه و نیاز آبی چنین بنظر میرسدکه سطح زیر کشت اراضی نسبت به آورد حوضه زیاد نبوده و میتوان با یک برنامهریزی ذخیره آب در فصل غیر زراعی تا حدودی نیاز آبی منطقه را بر طرف نمود. در طی عملکرد 14 ساله آبخوانداری حدود 2 میلیون متر مکعب و به طور متوسط 6/159759 متر مکعب آب سیلاب که حدود 13 درصد بارش متوسط 14 ساله در بازه زمانی پایش با عبور از مسیر نهرهای غلام گردشی به صورت نفوذ عمقی در هر سال استحصال و به سفره آبخوان تزریق شده است. از نظر فصلی، بهار با 80 درصد و تابستان حدود 2 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین فصول سال را از نظر عملکرد آبگیری داشتند.